مسابقه پرتاب آزاد بسکتبال
سرانجام مسابقات پرتاب آزاد بسکتبال به پایان رسید و مدرسه چهرهی نخستین قهرمان خود را دید. شاید هیچ کس حتی خود محسن هم تصور نمیکرد که قهرمان این رقابتها باشد اما روح ورزش همیشه جاییست که هیچ کس فکرش را نمیکند. موفقیت در یک مسابقهی ورزشی فقط وابسته به فیزیک بدنی ایدهآل و اعتماد به نفس و تکیـه بر داشتههای گـذشته نیست. پیروزی در رقـابت بیشتر وابسته به تمرکز و تلاش و دوری از خود بزرگ بینیست. بیشتر اوقـات کسی که خود را از پیش برندهی مسابقه میداند، همان روزهای اول شکست را تجربه میکند. بازیکنهای مغرور پیش از آن که از حریفی پرتلاش شکست بخورند، مغلوب خویش میشوند.
محسن در این دوره از مسابقات بازیکن سخت کوشی بود که گوی توفیق را از میدان رقابتها ربود. او با تمرکز خـوبی روزهای مسابقه را سپری کرد و روز به روز در پرتاب آزاد بهتر و بهتر شد. او در فینـال با هومان خسروی، محمدعلی فرخیپور و محمد نیکپور رقابت کرد و با شش پرتاب موفق از هفت پرتاب قهرمان شد.
در روز آخر مسابقات، شوق قهرمانی در چهرهاش دیده میشد. اولین پرتابش که به ثمر نشست، چهرهی او حالتی جدی و خشک به خود گرفت. گویی صدای همهمهی همشاگردیهایش را نمیشنید. در فاصلهی بین هر پرتاب مکثی میکرد و چند بار پشت سر هم توپ را به زمین میکوبید و دوباره به سمت حلقه رهـا میکرد. بازیکنان دیگر از ده پرتاب آزاد، تنها پنج پرتاب موفق داشتند و محسن در پرتاب هفتم خود تمام رقیبان را جا گذاشت و قهرمان شد. بعد از قهرمانی همه برای عکس گرفتن با او آمدند و محسن دیگر در میان آن همه دانشآموز دیده نمیشد. شور و شوق و حال و هوای این مسابقات هنوز در مدرسه هست و دانش آموزان علاقهمند به بسکتبال در تدارک بازی ستارگان هستند تا دوباره با فریادهایشان به زمین مسابقهی بسکتبال برگردند.